“Schrijven is risico’s nemen. Graven in jezelf. Luisteren naar wat spreekt zodra de monden zwijgen. Het is een onbewust verlangen dat verwoed naar zinnen zoekt, een schrijnen dat in woorden wil geboren worden. Schrijven is baren. In extase en in pijn. Hemel en hel, in unisono. Schrijven brengt ons dichter bij wat onzegbaar blijft. De vraag die peilt naar de essentie. Het fundament - of drijfzand - waarop je overtuiging steunt. Schrijven is gevaarlijk. Maar broodnodig. Waarom schrijven? Omdat mensen zonder woorden aan hun eigen stilte sterven.”

— Daan Esch